هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه به ستایش ذات الهی و وحدت وجود می‌پردازد. شاعر با بیان‌های نمادین، هستی را تجلی ذات خداوند می‌داند و از عشق و فنا در راه حق سخن می‌گوید. او از تعلقات دنیوی و حتی مفاهیم بهشت و جهنم فارغ شده و تنها به وجه الله توجه دارد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین استفاده از اصطلاحات خاص و نمادین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۸

ای صفات تو عین موجودات
ذات پاک تو مظهر ذرات

عین هر نیستی ز هستی تو
در همه نفی گشته است اثبات

در جمیع فنا تویی باقی
از حیات تو بوده جمله ممات

روز و شب از برات می میرم
کی نویسی به گنج وصل برات؟

در خرابات عاشقان سرمست
غسل کردم به می ز بهر صلوة

بر سر خود بروت می مالم
ریش خود چیست تا برم ز برات

قدر خود را چو من بدانستم
گشتم ایمن ز صوم و قدر و برات

پیش من چونکه دیر و کعبه یکی است
عز عزی برفت و لات و منات

فارغم از بهشت و از دوزخ
ایمنم از هراس قید و نجات

هر توجه که می کنم، وجهت
می نماید به هر حدود و جهات

ننگم امروز آید از نامم
عار دارم ز نام و ننگ و صفات

از تو شد حاصلی نسیمی را
ورنه دارد عدم سکون و ثبات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.