هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از زبان عاشقی است که با دیدن روی معشوق، فال خود را از قرآن می‌گشاید و آیات پیروزی و فتح نزدیک را می‌بیند. او زیبایی معشوق را توصیف می‌کند و از عشق و عاشقی سخن می‌گوید. شعر پر از استعاره‌های عرفانی است و به مفاهیمی مانند عشق الهی، جمال معشوق و راز و نیاز عاشق اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق الهی و نمادهای عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۱۷

چون گشودم فال بخت از مصحف روی حبیب
آیت نصر من الله آمد و فتح قریب

سوره قاف است رویش هر که این مصحف بخواند
گرچه کافر می نماید انه شی ء عجیب

رسم عشق و عاشقی اکنون پدید آید ز نو
چارده خط چون عیان شد بر رخ ماه حبیب

گرنه سر کفر و دین خواهد گشودن در جهان
از چه بندد زلف را بر چهره یار من صلیب

ای دل شوریده من! چون نشان داری ز دوست؟
چون خط او یافتی بر خوان و بردارش نصیب

چون سکندر گر ننوشد هر که او آب حیات
زان سواد وجه جانان صورتی باشد غریب

چون برآرد از چمن گل بوستان فضل حق
ای بسا عاشق که باشد در فغان چون عندلیب

پیش وجهش هالک آمد جمله عالم ای نسیم!
شاد زی زانروی و خرم، گو بمیر از غم رقیب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.