هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های غنی، به مفاهیمی مانند عشق الهی، وحدت وجود، و دوری از ظواهر دنیوی می‌پردازد. شاعر خود را مرغ عرش می‌خواند و از شراب عشق الهی سخن می‌گوید، تأکید دارد که ذات حق فراتر از داستان‌ها و ظواهر است و تنها از طریق عشق و شهود می‌توان به آن رسید.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.

شمارهٔ ۳۴

مرغ عرشیم و قاف خانه ماست
کن فکان فرش آشیانه ماست

جعد مشکین و زلف وجه الله
دام دل عین و خال دانه ماست

ای فسوسی دم از فکوک مزن
ذات حق فارغ از فسانه ماست

زان حرام است با تو می خوردن
کاین شراب از شرابخانه ماست

بی نشان ره به ذات حق نبرد
کان نشان سی و دو نشانه ماست

گر طلبکار ذات یزدانی
وجه بی عذر و بی بهانه ماست

آتش کفر سوز و شرک گذار
نار توحید یکزبانه ماست

آنچه اشیا وجود از او دارد
گوهر بحر بی کرانه ماست

نام صوفی مبر که آن دلبر
فارغ از فش و ریش و شانه ماست

تن تنانای ما الف لام است
مست عشقیم و این ترانه ماست

چون نسیمی همه جهان امروز
سرخوش از باده شبانه ماست
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.