هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از حافظ، به وحدت وجود و عشق الهی اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که همه جهان تجلی‌گاه حق است و وطن واقعی انسان، ملک وحدت است. او از قید مکان و زمان آزاد است و گنج حقیقی در دل ویرانه‌های اوست. شعر با تصاویر زیبا و نمادین، مفاهیم عمیق عرفانی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه کافی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.

شمارهٔ ۳۵

نقش هستی رقم صورت کاشانه ماست
مستی کون و مکان از می و میخانه ماست

آب حیوان و می کوثری و ماء معین
جرعه صافی بی دردی پیمانه ماست

زرفشان شمع فلک، مجلس پیروزه لگن
عکس رخسار قمر پرتو پروانه ماست

فارغ از کعبه و بتخانه و دیریم و کنشت
ملک وحدت وطن و قاف قدم خانه ماست

مرغ لاهوت که از دام دو کون آزاد است
در حقیقت چو صدف طالب دردانه ماست

حاصل «انطقناالله » و «ان من شی ء»
گر کنی فهم سخن قصه و افسانه ماست

چه غم از مفلسی و قلت اسباب مرا
گنج وحدت چو مقیم دل ویرانه ماست

جمله ذرات جهان آینه صورت اوست
مطلع نور تجلی رخ جانانه ماست

هست بر فرق نسیمی شرف سایه حق
زان لوای عظمت افسر شاهانه ماست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.