۱۶۳ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰۶

تا فضل خدا بر صفت ذات برآمد
مطلوب میسر شد و حاجات برآمد

بی کیف و کم آن کس که چو ما نطق خدا شد
چون عیسی مریم به سماوات برآمد

از مصحف روی تو به فال من درویش
گه نون و گهی سوره صافات برآمد

ابلیس چو پیچید سر از سجده رویت
مردود خدا گشت و ز جنات برآمد

صوفی که ندید از رخ تو معنی دل را
محروم ز الا شد و از لات برآمد

تا مصحف رخسار ترا دید وجودی
از دایره گلشن لمعات برآمد

تا خواند نسیمی ز رخت آیت رحمت
ایمن ز بلا گشت و ز آفات برآمد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.