تا فضل خدا بر صفت ذات برآمد
مطلوب میسر شد و حاجات برآمد

بی کیف و کم آن کس که چو ما نطق خدا شد
چون عیسی مریم به سماوات برآمد

از مصحف روی تو به فال من درویش
گه نون و گهی سوره صافات برآمد

ابلیس چو پیچید سر از سجده رویت
مردود خدا گشت و ز جنات برآمد

صوفی که ندید از رخ تو معنی دل را
محروم ز الا شد و از لات برآمد

تا مصحف رخسار ترا دید وجودی
از دایره گلشن لمعات برآمد

تا خواند نسیمی ز رخت آیت رحمت
ایمن ز بلا گشت و ز آفات برآمد

«نسیمی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir