هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر درد و رنج عاشق از فراق معشوق و بی‌قراری او در برابر جمال و جور معشوق است. شاعر با تکرار عبارت «حاش لله چون کند؟» بر ناتوانی خود در برابر عشق و وفاداری به پیمان ازلی تأکید دارد و هرگونه نقض این پیمان یا رویگردانی از معشوق را ناممکن می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و ادبی است که درک آن به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۱۷

دل فغان از جورت ای جان حاش لله چون کند؟
بنده داد از دست سلطان حاش لله چون کند؟

جان ما با مهر رویت بست پیمان در ازل
نقض آن پیوند و پیمان حاش لله چون کند؟

آنچه با من می کند چشم سیاهت با اسیر
کافر اندر کافرستان حاش لله چون کند؟

درد عشقت در دل من چون ز درمان خوشتر است
دل هوای وصل و درمان حاش لله چون کند؟

هر که را شد دیده مأوای خیال عارضت
آرزوی خلد و رضوان حاش لله چون کند؟

گرچه هست آشفته تر هردم ز زلفت حال دل
ترک آن زلف پریشان حاش لله چون کند؟

آرزومند گل روی تو ای گلزار حسن
یاد نسرین و گلستان حاش لله چون کند؟

عاشق روی تو غیر از خاک پایت جوهری
توتیای چشم گریان حاش لله چون کند؟

مدعی گوید نسیمی روی خوبان قبله کرد
قبله ای جز روی خوبان حاش لله چون کند؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.