هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و جفاهای معشوق سخن می‌گوید. او زیبایی و جمال معشوق را ستایش می‌کند و از رنج‌های عاشقی می‌نالد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند وفا، جور، و فداکاری در عشق دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ادبی نیاز به درک ادبی بالاتری دارند.

شمارهٔ ۱۱۸

یار ما صاحب حسن است جفا چون نکند
می کند، خوب، جفا دلبر ما، چون نکند

خسرو کشور حسن است و ملاحت یارم
جور بر عاشق مسکین گدا چون نکند

دلم از باد صبا بوی سر زلفش یافت
جان فدای قدم باد صبا چون نکند

می کند جور و ز من چشم وفا دارد یار
عاشق دلشده با یار وفا چون نکند

چشم ترکش به جفا خون دلم می ریزد
دلسیاهی که بود مست، خطا چون نکند

آن که شد عاشق ابروی کماندار حبیب
دل و جان را هدف تیر بلا چون نکند

ید بیضای جمالش چو ببیند زاهد
ترک سجاده و تسبیح و عصا چون نکند

هر کرا دیده به شمع رخ او بینا شد
همچو پروانه برش جان به فدا چون نکند

حاجت ما ز در یار، یقین، چون یار است
یار صاحب کرم از لطف عطا چون نکند

جور خوبان جهان چون همه با اهل دل است
با نسیمی ستم آن ماه لقا چون نکند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.