هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و دلبستگی به معشوق سخن می‌گوید. او از زیبایی و جذابیت معشوق، از جمله موهای بلند و سیاه او، و از احساسات عمیق و دردناک خود در این عشق سخن می‌گوید. شاعر از زنجیرهای عشق و اسارت در دام معشوق صحبت می‌کند و از این که چگونه این عشق او را دیوانه و مجنون کرده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۷۸۶

چون خط شبرنگ بر گلگون کشی
حلقه در گوش مه گردون کشی

گر ببینی روی خود در خط شده
سرکشی و هر زمان افزون کشی

گفته بودی در خط خویشت کشم
تا لباس سرکشی بیرون کشی

خط تو بر ماه و من در قعر چاه
در خط خویشم ندانم چون کشی

گر بریزی بر زمین خونم رواست
بلکه آن خواهم که تیغ اکنون کشی

لیک زلفت از درازی بر زمین
خون شود جانم اگر در خون کشی

می‌کشی در خاک زلفت تا مرا
هر نفس در بند دیگرگون کشی

چون منم دیوانه تو زنجیر زلف
می‌کشی تا بر من مجنون کشی

دام مشکین می‌نهی عطار را
تا به دام مشکش از افسون کشی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۸۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.