هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، به توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، زیبایی چهره، موها، چشم‌ها و دیگر ویژگی‌های معشوق را ستایش می‌کند و از درد عشق و فراق می‌نالد. همچنین، وفاداری و عشق بی‌پایان خود را به معشوق ابراز می‌دارد.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه عمیق و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد عشق و فراق更适合 نوجوانان و بزرگسالان است که تجربه‌های عاطفی بیشتری دارند.

شمارهٔ ۱۵۳

ای گل روی تو را حسن و بهایی دگر
زلف تو از هر گره نافه گشایی دگر

چشم تو از هر طرف کرد جهانی سیه
زلف تو در هر سری کرده هوایی دگر

گرچه صفا می دهد صبح به عالم ولی
صبح جمال تو را هست صفایی دگر

گرچه قمر دم زند با رخت از روشنی
در رخ تو چون که هست نور و ضیایی دگر

گرچه همه رنج را فاتحه بخشد شفا
در لب جان پرورش هست شفایی دگر

ناله و غم همدمم، هست و جز این کی شود
عاشق غمدیده را برگ و نوایی دگر

از قد و بالای تو، هر نفس ای جان و دل
دل به غمت مبتلا جان به بلایی دگر

در سر عهد توسر گر برود گو برو
با تو به جان بسته ام عهد و وفایی دگر

خون بشود این دلم گر نرسد هر زمان
بر دل مجروح زار، از تو جفایی دگر

دم مزن از جام جم با رخ یارم که هست
آینه طلعتش چهره نمایی دگر

آل عبا در عبا هست فراوان، ولی
همچو نسیمی بیار آل عبایی دگر
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.