هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی و جذابیت معشوق خود سخن می‌گوید. او با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های مختلف، مانند شکستن گل‌ها با دندان یا مژگان، زیبایی و تأثیر معشوق را بر جان و دل خود توصیف می‌کند. همچنین، شاعر به تأثیرات عاطفی و روحی این زیبایی اشاره می‌کند و از جادوی معشوق و شکستن دل‌ها سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عاشقانه و تصاویر شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق عاطفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۸۲۲

گه به دندان در عدن شکنی
گه به مژگان صف ختن شکنی

گه لب همچو لاله بگشایی
روز بازار یاسمن شکنی

گه رخ همچو ماه بنمایی
رونق برگ نسترن شکنی

هر گلی را که زینت چمن است
ز سر طعنه در چمن شکنی

دل ربایی عالم جان را
طرهٔ مشک بر سمن شکنی

زلف برهم زنی و توبهٔ ما
همه زان زلف پر شکن شکنی

پشت گرمی ز تیر غمزه از آنک
همه در روی و جان من شکنی

قصهٔ جادوان رهزن را
زان دو جادوی راهزن شکنی

گر نسازی ز ناز با عطار
قیمت او و خویشتن شکنی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.