۲۰۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۳۴ - در ذم وزیر داخله

هر که می بینی تو برگرد وزیر داخله
دستک دزد است و در ظاهر شریک قافله

تا نباید قائم آل محمد بر سریر
کس نداند چاره این دزد و دفع این دله

حوزه مالیه باشد و ادیی پر خوف و بیم
جسته دیوان اندر آن از دام و گرگان از تله

بسکه جا تنگ است بر اهل قلم بالا زده است
غرفه مستوفیان از آشیان چلچله

گر شنیدستی که اندر ملک ایران شد معاش
منشیان را از رسوم و شاعران را از صله

شاعر بیچاره شد مرحوم و منشی مانده است
زنده با یک داستان دعوا و یکدفتر گله

دست هر یکشان بگاه قطع مرسوم و حقوق
کرده با نیش قلم کاری ک تیر حرمله

شد مواجب سقط در زهدان ولی حق القلم
در شکم مانده است محتاج دوای قابله

وز پی حق العمل معدوم و مستهلک شده است
قوه معموله در تخت قوای عامله

مرکز عدلیه حمامی بود بی سقف و بام
جای دلاکان در آن مشتی زنان حامله

اندرین حمام جمعی لات و لوت و خوار و زار
دستها آماس کرده پایها پر آبله

جانشان در دست دلاکان آبستن چنانک
جان مجنون زلف لیلی را اسیر سلسله

وجه در صندوق و اجزا را حوالت میشود
قسط جدی و دلو و حوت اندر اسد یا سنبله

هرکه در مالیه شد مالیه اش تاراج رفت
هرکه در عدلیه آمد خورد داغ باطله

هست در مالیه هر چیزی بجز اعطای حق
هست در عدلیه هر چیزی بغیر از معدله

چون وزیر جنگ آید در سخن گوئی بود
حکمرانی با رعایا پادشاهی با لله

در حضور وی گرت عرضی بود آهسته گوی
زآنکه آقا خسته شد دیگر ندارد حوصله

مشق قنبل فنگ را نیکو همیداند از آنک
معنی خمپاره در تعریب باشد قنبله

استراق سمع اگر سازد وزیر تلگراف
جای حیرت نیست هرگز ای رفیق یکدله

زانکه شیطان وحی را بر اولیای خویشتن
فرض داند گرچه باشد سیم مد بسمله

خارجی منصف تر است از این وزیر خارجه
ای پسر در عزل او هم رقص کن هم هلهله

زانکه در هر مسئله چون خر فرو ماند بگل
یا بدست اجنبی کوشد بحل مسئله

بر معارف رقص کن زیرا که اعضایش بود
فاطمه بی دندان ربابه کوره شاباجی شله

این وزیران کرده اندر مملکت کاری که کرد
برق با خرمن، شرر با پنبه، گرگ اندر گله

نی عجم را آب باقی ماند اندر مشربه
نه عرب را ماست برجا مانده اندر سومله

ملک را باید مهاجر کرد آزاد از ستم
پست را باید مسافر داد زاد و راحله

اعتقاد بنده بر این است کاندر روزگار
از وزارت یا وکالت نیست بهتر مشغله

گر وزارت را نیابی سعی کن شاید شوی
منشی کابینه فعال یا بن الفاعله

رنگ بدنامی، زدود، از رویشان نتوان اگر
اطلس گردون کتان خورشید گردد مصقله

دستشان چون نیش عقرب غرق زهر آبدار
کامشان چون ناب افعی پر سموم قاتله

رنگ بدنامی، زدود، از رویشان نتوان اگر
اطلس گردون کتان خورشید گردد مصقله

بی کتابان با کتاب اندر سر هم میزند
چون سگان بر لاشه خر مرده اندر مزبله

عیب دارالشرع را تشریح ننمایم از آنک
نوع ضایع می شود بر می خورد بر سلسله

اینقدر گویم که از بس خارج از ره میروند
در جهنم هم نشاید رفت با این قافله

جنگ با قرآن کند خصمی بحیدر چون رود
بر سر نی خرقه عثمان و دست نایله

مجلس شورای ملی جنگلی شد کاندر آن
روبهان آزاد و خرگوشان خرسان یله

فرق بی دستار و همچون می کشان و عربده
پای بی جوراب و همچون حاجیان در هروله

چون بنطق آیند مردم کر شوند از همهمه
چون ز جا خیزند اندر گیتی افتد زلزله

بهر تقطیع فعولن فاعلن مستفعلن
آن یکی گشته و تد آن نفوس عاطله

دائما در مبحث الفاظ بی معنی شوند
باعث تعطیل مقصود این نفوس عاطله

گر نباشند آن وزیران میشود کوته فساد
ور بمیرند این وکیلان میشود ارزان غله

جمله چون انگشتری در دست دیوان اندرند
تابکی جان برادر پرتی از این مرحله

گردش ایشان به تحریکات غیر است ای پسر
بر مثال مهره شطرنج و نرد و طاوله

هرچه بینی از وکیلان لعن بر ابلیس کن
ز آنکه میباشد صغیران رادیت بر عاقله

در صف نظمیه رو کن تا ببینی فوج فوج
صدهزاران دزد ماهرتر از مختار و دله

بر سر اموال سرقت رفته و خوان قمار
گشته حاضر چون گدایان بر سر دیگ شله

بینی اندر هر بلد جوق پلیسان را چنانک
مور در خرمن شپش در تن ملخ در سنبله

همچنین امنیه را بینی بهر منزل گهی
نیش بر تخم مسافر بند سازد چون مله

ای فکل در گردن و کت در تن و پوتین بپای
با خرام کبک در بر کرده رخت چلچله

تا بکی بوزینه سان بر عرشه منبر جهی
نطق چون بلبل کنی با گردنی چون بلبله

از تو و نطق و ز پوتین و کراوات و فکل
جمله بیزاریم خواهی نطق کن خواهی گله

ای جهودان خاکتان بر سر که شد از قهر حق
من و سلوی تان مبدل بر جراد و قمله

آبی و امرودتان ازگیل و سنجد داد بار
سیب و شفتالودتان شد زنجبیل و آمله

یاد باد آن ریش عنبربار و تنبان قصب
یاد باد آن حبه زرتار و شلوار سله

یاد آن ار خالق رارا و چوخای برک
یاد آن چاک قبا و آن تکمهای انگله

یاد دیگی دیگی و اسب قبل منقل ز پس
یاد آن فراش و شاطر با چماق و مشعله

صحبت کابینه و کمیسیون را موقوف دار
ز آنکه ما را زین سخنها تنگ گردد حوصله

من عدوی میلیمترم دشمن میلیگرم
خواستار شفع و وترم دوستار نافله

از کدو مدلب مجنبان پیش من خامش نشین
یار من زادالمعاد است و صحیفه کامله

بارالها حرمت اسحق و اشموئیل وعیص
حق یوحنا و ذوالکفل و شعیب و حنظله

این عدول المؤمنین را از سر ما دفع کن
تا فروشد هر کسی جنسش بنرخ عادله
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۳ - نکوهش نجدالسلطنه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۵ - در تسلیت فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.