دور باد از من و یارانم خونریز نبرد
که تنم از آن به شکنج است و دلم پر غم و درد

خاک را سرخ ز خون پسرانم کردند
دخترانم را رخساره ز دهشت شده زرد

این چه نغمه است کز او ناله کند پیر و جوان
وین چه بانگ است که از وی بخروشد زن و مرد

توپهاشان همه خاراشکن و قلعه شکاف
اسبهاشان همه دریا سپر و کوه نورد

از چه بر گردن ما بار نمایند ملوک
همه آداب خود و شیوه خود فردا فرد

گرد بی تربیتی بسترد از چهره ی ما
گر تواند کسی از بحر برانگیزد گرد

شمع مشرق نشود ز آتش غربی روشن
گو بکوبند همی تا دم صور آهن سرد