ای تاجر بی ثروت سوداگر بی مایه
ایوان تو بی دیوار بستان تو بی سایه

بستان ترا پژمان هم سوسن و هم سنبل
ایوان ترا ویران هم پیکر و هم پایه

در بوته غمازان بگداخته همچون زر
در بزم شش اندازان درباخته سرمایه

انده بتو وابسته از باب الی المحراب
نکبت بتو پیوسته از بدو الی الغایه

بدنامی و ننگت را آورده ملک سوره
بدبختی و نحسترا بر خوانده فلک آیه

بابات بخون غلطید از کینه این عمو
مادرت زبون گردید از فتنه این دایه

این دایی و این عمو خستند روانت را
تا کرد تنت را قوت بن جعده و بن دایه

بر مادر مسکینت از دیده بخاک افشان
خونی که فریدون ریخت از کشتن برمایه

کشتید اتابک را بی جرم و گمان کردید
کو باغ نیاکان را داده است بهمسایه

دیدی که برادرهات اینروضه دلکش را
دادند بهمسایه با زینت و پیرایه