۱۲۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۷

سراج الهدی حاج ملاعلی
که نفسی زکی بود و حبری ملی

کنوز حکم در دلش مختفی
رموز هدی از لبش منجلی

دلش گنجی از ما سوی الله تهی
ز اسرار عین الیقین ممتلی

فلست اخاف من العاذلین
و لم اخش مما یقولون لی

چو فضلش برافروخت نارالقری
خرد مقتبس بود و او مصطلی

دبستان و محراب و منبر گذاشت
بفرزند فرزانه عبدالعلی

سفر کرد از این دارو در ماتمش
پریشان عدو گشت و گریان ولی

امیری بتاریخ گفتا لقد
قضی نحبه الحاج ملاعلی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۶ - تاریخ رحلت شمس المعالی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸ - تاریخ و مرثیه شیخ نظر علی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.