۱۴۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۹۱ - در مدح حضرت امیر «ع » به پارسی خالص

شهی که موردم تیغش اژدهائی بود
هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار

توانم او را خواند آفتاب اگر شاید
کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار

گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود
ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.