هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از قدرت و هیبت یک شمشیر (یا شخصیتی اساطیری) سخن می‌گوید که مانند اژدها، ببر و نهنگ است و حتی خورشید نیز نمی‌تواند با آن برابری کند. همچنین اشاره‌ای به آسمان و ستارگان دارد و از هنر و خلاقیت سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم پیچیده و استعاری است که درک آن به دانش ادبی و بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین استفاده از واژگان کهن و اساطیری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
شمارهٔ ۹۱ - در مدح حضرت امیر «ع » به پارسی خالص
شهی که موردم تیغش اژدهائی بود
هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار
توانم او را خواند آفتاب اگر شاید
کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار
گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود
ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار
هژبر پیکر و جادوکش و نهنگ اوبار
توانم او را خواند آفتاب اگر شاید
کز آفتاب بتابد ستاره هفت و چهار
گه کشیدن بیرنگ آسمان کبود
ز تیر خامه گرفت از دو پیکران پر کار
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
