هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر به ستایش شخصی می‌پردد که دارای کمالات و فضیلت‌های فراوان است. شاعر از آسمان شرف، آفتاب کمال، مزرع فضل و هنر، و دیگر استعاره‌های زیبا برای توصیف این شخص استفاده می‌کند. همچنین، شاعر تأکید می‌کند که سخنان این شخص همیشه راست و بی‌گزاف است و هیچ دروغی در آن یافت نمی‌شود. در پایان، شاعر با اشاره به اصطلاحات عامیانه، نشان می‌دهد که حتی در سادگی نیز می‌توان زیبایی یافت.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم فلسفی و اخلاقی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۱۵ - در جواب کسیکه از وی تلخنه دوغ خواسته فرماید
ای آن کسی که گرفته است آسمان شرف
ز آفتاب کمالت همیشه فرو فروغ
درون مزرع فضل و هنر ز قوس و قزح
نهاده کلک تو بر دوش گاو گردون یوغ
نه رعد نزد تویی حکمتی کند سرفه
نه ابر پیش تو بی علتی زند آروغ
توئی که در روشت کس ندیده است گزاف
توئی که در سخنت کس نیافته است دروغ
ترینه دوغت دادم به جای شهد سخن
که اصطلاح عوامست لفظ تلخنه دوغ
ز آفتاب کمالت همیشه فرو فروغ
درون مزرع فضل و هنر ز قوس و قزح
نهاده کلک تو بر دوش گاو گردون یوغ
نه رعد نزد تویی حکمتی کند سرفه
نه ابر پیش تو بی علتی زند آروغ
توئی که در روشت کس ندیده است گزاف
توئی که در سخنت کس نیافته است دروغ
ترینه دوغت دادم به جای شهد سخن
که اصطلاح عوامست لفظ تلخنه دوغ
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
