هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که با وجود مشکلات و سختی‌های زندگی (نمادینه شده با کوه و خار)، با هنر و استعداد خود (نمادینه شده با خامه و فرهاد کوه‌کن) می‌تواند بر آنها غلبه کند. او از نام شاه فرخنده به عنوان منبعی از شیرینی و انگیزه یاد می‌کند و امیدوار است با یاری بخت، کارهایش به ثمر برسند. شاعر خود را در هر جمعی برجسته و تاثیرگذار می‌داند.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم نمادین و استعاری است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند روزگار سیه و غلبه بر مشکلات برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است نیاز به توضیح داشته باشد.
شمارهٔ ۱۲۹
گر آسمان به دلم صد کوه بار کند
از نوک خامه خود فرهاد کوهکنم
از روزگار سیه خار است در جگرم
وز نام فرخ شه شهد است در دهنم
گر بخت یار شود کار استوار شود
این شهد را به مزم و آن خار را بکنم
هر جا که بارگهی است خورشید بارگهم
هر جا که انجمنی است سالار انجمنم
از نوک خامه خود فرهاد کوهکنم
از روزگار سیه خار است در جگرم
وز نام فرخ شه شهد است در دهنم
گر بخت یار شود کار استوار شود
این شهد را به مزم و آن خار را بکنم
هر جا که بارگهی است خورشید بارگهم
هر جا که انجمنی است سالار انجمنم
وزن: مستفعلن فعلن مستفعلن فعلن (بسیط مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸ - ماده تاریخ
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۰ - در ۱۲۳۴ خطاب به رضا قلی خان رفیع الملک
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
