در زمان شهریار دادگر
«شه مظفر» خسرو گیتی ستان

داور مشرق زمین «سلطان حسین »
آنکه رایش پیرو اقبالش جوان

«نیر دولت » که از انوار او
هر زمان تابد مهی بر آسمان

ساخت جاری کوثر اندر باغ خلد
و آب خضر اندر بهشتی بوستان

بهر این خیرات جاری خواستم
نغز تاریخی که ماند جاودان

ناگهان کلک امیری زد رقم
«آب بر جوی سعادت شد روان »