۱۸۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۱۵ - از دیباچه شاهنامه

شهریاری که اهرمن شکن است
گرچه در فرهی فروهه بود

دست رادش بزرگ دریائی است
که در او ابر و میغ کوهه بود

در شکارش سپهر بند سپهر
دام هر دام را خروهه بود

آسمان کمان و تیرش تیر
آفتابش کمان گروهه بود

توسنش راست کهکشان بر تنگ
مه نونال و کوه کوهه بود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۶ - ایضااز دیباچه شاهنامه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.