هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها عشق و علاقه‌ی خود را به معشوق بیان می‌کند و با تشبیه معشوق به ماه، زیبایی او را ستایش می‌نماید. سپس با اشاره به رشته‌ی زر، آرزو می‌کند که آن را به عنوان حمایل به گردن معشوق بیاویزد.
رده سنی: همه سنین این متن حاوی مضامین عاشقانه‌ی ادبی و غیرحسی است و هیچ محتوای نامناسب برای گروه‌های سنی مختلف ندارد. شعرهای کلاسیک فارسی معمولاً برای همه‌ی سنین قابل درک و لذت‌بردن هستند.

شمارهٔ ۱ - حمایل

ای آنکه ترا چو مه شمایل باشد
جانم به شمایل تو مایل باشد

اندر عوض دست من این رشته‌ ی زر
بگذار به گردنت حمایل باشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.