رخ برافروخت همچو آیینه
آن پری پیکر سمن سینه

پس ز بحر خفیف باز آورد
این گهرها درون گنجینه

فاعلاتن مفاعلن فعلن
در قدح کن شراب دوشینه

هفت خط داشت جام جمشیدی
هر یکی در صفا چو آئینه

جور و بغداد و بصره و ازرق
«اشک » و «کاسه گر» و «فرودینه »

دستخط شهان و یاره دست
هم برنجن شمر تو «دستینه »

رصد اختران بود «هو دل »
«غلج » قفل است و پلکان زینه

کشک پینو و پینکی است نعاس
«کژنه » بر کفش و پیرهن پینه

می ز انگور و بخسم از گندم
«بوزه » از جو «ترینه » ترخینه

غول و نسناس را بغامه شمر
که بود در شمار بوزینه

هست «شبیاز» و «شب پره » خفاش
«کاروانک » ترند و چوبینه

عید اضحی است «گوسپند کشان
روز نوروز و جمعه «آدینه »

چینه دان طیور هست «کژاژ»
دانه کاندران بود «چینه »

ظهر پیشین و عصر«ایواراست »
به حقیقت بود «هر آیینه »

طیلسان «تالشانه » و «پستک »
فستقبه است و فروه «کرکینه »

آهن آهین و زینت «آذین است »
شیشه و آبگینه آیینه

دشمنی گر برون فتد جنگ است
رو بماند درون دل «کینه »

تهمتن رستم است و تهم دلیر
مام سهراب بوده «تهمینه »

آنکه نازد بر استخوان پدر
«داده بر بادگاه پارینه »

هفت اختر شمار «هفتورنگ »
هفت چرخ است «هفت گنجینه »

هست «یارک » مشیمه «گوزک » کعب
صدر و پستان و سرزنش «سینه »

دانه زن، ساحر است و هارون پیک
بوق «کرنا و خنب روئینه »