هوش مصنوعی:
این شعر درباره استاد محمد دلاک است که به خاطر رفتار ناپاکش مانند تیغ تیز توصیف شده است. شاعر اشاره می‌کند که مرگ (مقراض اجل) عمر او را بریده و زخم دلش عمیق بوده است. شاعر همچنین بیان می‌کند که اگر تیغ او کند شود، بر پایش می‌نهد و اگر تیز باشد، بر ریشش می‌زند، که نشان‌دهنده عدالت و پاسخ مناسب به اعمال اوست.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم اخلاقی و عدالت است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین اشاره به مرگ و زخم‌های عاطفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲ - در هجو استاد محمد دلاک
استاد محمد آنکه دلاک بود
همچون دم تیغ خویش ناپاک بود
مقراض اجل تسمه عمرش ببرد
وزنشتر من زخم دلش چاک بود
باید نگریست تیغ همچون نیشش
تا اجر دهم ز طبع خیراندیشش
گر کند شود کند نهم بر پایش
ور تیز بود تیز دهم بر ریشش
همچون دم تیغ خویش ناپاک بود
مقراض اجل تسمه عمرش ببرد
وزنشتر من زخم دلش چاک بود
باید نگریست تیغ همچون نیشش
تا اجر دهم ز طبع خیراندیشش
گر کند شود کند نهم بر پایش
ور تیز بود تیز دهم بر ریشش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱ - راجع بعباس نام
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳ - در هجو استاد رضای نجار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
