ز آن سویش ای نسیم صبا میفرستمت
کآری خبر، وگرنه چرا میفرستمت؟!

دردم نکشته، زودرسان آنچه از طبیب؛
بیمارم و برای دوا میفرستمت!

ای مرغ دل، مباد شوی مبتلا، که من
ناچارم و بدام بلا میفرستمت!

ترسم ز شوق، نامه نگیری زمن؛ روی
گر گویمت رفیق کجا میفرستمت؟!

تا دانی از جدایی تو در بدر شدم
از هر دیار نامه جدا میفرستمت!