ز دشمنی به منت، روزگار نگذارد
که ظلم گلچین، گل را به خار نگذارد

تو ساده لوحی و اغیار در کمین که تو را
کنند رام، مگر روزگار نگذارد

به اختیار، دل از وی چگونه برگیرم؟!
که عشق او به کسی اختیار نگذارد!

خیال تو به به دل دوش می گذشت آذر
دعا کنیم که فصل بهار نگذارد