وقتی به غمم رسیده باشی
کز من غم من شنیده باشی

بر ناله ی غیر، نایدت رحم
خاموشی ما چو دیده باشی

بخرام به طرف باغ چو سرو
تا پرده ی گل دریده باشی

می نشنوی از من آنچه گویم
تا حرف که را شنیده باشی؟!

آوارگیم، عجب ندانی
گر از پی دل دویده باشی!

زارش مکش، از جفا بیندیش
آن را که نیافریده باشی

گردن ننهد تو را چو آذر
آن را که به زر خریده باشی