بیچاره بلبلی، که نبیند رخ گلی
مسکین گلی، که نشنود آواز بلبلی

گستاخی رقیب، اثر التفات تست
بر خود زبان خلق ببند از تغافلی

ماهی و چون لبت، نشکفته است غنچه ای
سروی و، چون خطت، ندمیده است سنبلی

غافل مشو، ز حال گدایان کوی عشق
تاهست از متاع خجالت تجملی

تا کار ما و سنگ دل ما کجا رسد؟!
او را ترحمی نه و ما را تحملی!

یا رب چه گفت غیر، که از بهر کشتنم
خنجر به کف گرفته و داری تأملی؟!

ای گل شکفته باش، که چون آذر از غمت
در بوستان عشق، ننالیده بلبلی