تو را که گفت : رخ از دوستان بگردانی؟!
ز دوستان، رخ چون بوستان بگردانی؟!

به گلبنی که کند نوحه زاغی ای بلبل
جز این چه چاره، کزو آشیان بگردانی؟!

چو تازی از پی صیدم سمند ناز مباد
زنی به تیغم و از من عنان بگردانی

زمام ناقه ی یار از کفت نیفتد اگر
بگرد محملم ای ساربان بگردانی

به پیری، از ستمش آه اگر کشم یا رب
گزند آه مرا، ز آن جوان بگردانی

چو رو به قبله کنند اهل قبله ای همدم
مباد رویم از آن آستان بگردانی

رفیق برهمن و شیخ اگر شوی آذر
ز دیر و کعبه ی دل این و آن بگردانی