هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر زیبا و نمادین، به عشق و اشتیاق به معشوق اشاره دارد. شاعر با تکرار عبارت «همان که می‌دانی» بر رابطه عمیق و رازآلود بین عاشق و معشوق تأکید می‌کند. همچنین، از عناصر طبیعت مانند کوه، گلشن، صبح نوروز و شام یلدا برای بیان احساسات خود استفاده کرده است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات نمادین نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.
شمارهٔ ۲۰۱
ای به سیما، همان که می دانی
تو شهی ما همان که می دانی
ز آستان تو، عاشقان رفتند
مانده بر جا همان که می دانی
کوهکن، جان ز شوق کند که داشت
کارفرما همان که می دانی
چون خرامان به گلشنت بیند
افتد از پا همان که می دانی
صبح نوروز، روی روشن تو
شام یلدا همان که می دانی
باشد آذر، که شاد بنشینم
یک نفس با همان که می دانی
تو شهی ما همان که می دانی
ز آستان تو، عاشقان رفتند
مانده بر جا همان که می دانی
کوهکن، جان ز شوق کند که داشت
کارفرما همان که می دانی
چون خرامان به گلشنت بیند
افتد از پا همان که می دانی
صبح نوروز، روی روشن تو
شام یلدا همان که می دانی
باشد آذر، که شاد بنشینم
یک نفس با همان که می دانی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۰۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
