هوش مصنوعی:
شاعر از مخاطب می‌پرسد چرا از او فرار می‌کند، در حالی که نه او به بخشش شهره است و نه شاعر به درخواست. سپس اشاره می‌کند که اگر دوست باشد، دشمن دشمن است و نباید فرار کرد. در نهایت، مال را دشمن خود و خود را دشمن مال می‌داند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، استفاده از استعاره و کنایه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۲۱
ای خواجه، چه میگریزی از من مه و سال؟!
نه تو بکرم شهره و نه من بسؤال!
چون دوست بود دشمن دشمن، مگریز!
مال تو تو را دشمن و، من دشمن مال!
نه تو بکرم شهره و نه من بسؤال!
چون دوست بود دشمن دشمن، مگریز!
مال تو تو را دشمن و، من دشمن مال!
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
