گفتم از میکده یکچند سوی خانه شوم
مستی از سر نهم و عاقل و فرزانه شوم

حلقه زد بر در دل سلسله ی طره ی دوست
چکنم قسمتم اینست که دیوانه شوم

خمی از باده بکاشانه نهان ساخته ام
گو دو روزی نتوانم که بمیخانه شوم

رهنمایی کنمش تا بسر گنج مراد
دست دل گیرم و ویرانه بویرانه شوم

زین پس از من طمع عقل مدارید که من
فرض تر دارم ازین کار که فرزانه شوم

از نشاط این چه توقع که غمین بنشیند
قدحی برکشم و سر خوش و مستانه شوم

«نشاط اصفهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir