هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های طبیعت، شراب، عشق و رضایت از زندگی می‌پردازد. شاعر از هلال ماه، ابروی یار، شراب و موسیقی به عنوان نمادهای زیبایی و لذت یاد می‌کند و تأکید دارد که رضایت در گرو عشق و دل‌بستگی به معشوق است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین اشاره به شراب و می‌نوشی ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۲۳۰

شاها هلال ماه نو از آفتاب خواه
ابروی یار بین وز ساقی شراب خواه

هر شب هلال عید ز ابروی یار بین
و ندر هلال جام ز می آفتاب خواه

چون دست صبحدم دهد اوراق گل بباد
گاهی بدست مصحف و گاهی کتاب خواه

روز از سماع گفته ی زاهد کنی بشب
کفاره از ترانه ی چنگ و رباب خواه

از پرسش حساب اگر اندیشه باشدت
از دست یار ساغر می بی حساب خواه

زان آب آتشین چو کشی جرعه خصم را
همچون خسی بر آتش و نقشی بر آب خواه

جز دلبران که دل برضای تو بادشان
هر دل که جز رضای تو خواهد خراب خواه

گلزار محفلت که همی باد با نشاط
پیوسته خرمش ز صبا و سحاب خواه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.