هوش مصنوعی:
این متن یک شعر ستایش‌آمیز و مذهبی است که بهار و عید را به شاهنشاه و دولت ایران تبریک می‌گوید. در آن، از شاهنشاه به عنوان پناه دولت ایران و قوام دین الهی یاد شده و ارتباط تنگاتنگ او با ملت و حکومت تشبیه به رابطه جسم و روان و چشم و نگاه شده است. همچنین، جهان و نعمت او به گلستان و سحاب و روان و طاعت او به بوستان و گیاه تشبیه شده است. شعر با دعا و آرزوی خوشبختی برای شاهنشاه و توصیف زیبایی‌های بهار و عید به پایان می‌رسد.
رده سنی:
16+
این متن به دلیل استفاده از زبان ادبی و تشبیهات پیچیده، برای کودکان قابل درک نیست. همچنین، محتوای سیاسی و مذهبی آن نیاز به درک و شناخت بیشتری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۲۳۳
بهار و عید مبارک ببخت شاهنشاه
پناه دولت ایران قوام دین الاه
اساس دولت و ذاتش قیاس جسم و روان
نظام ملت و حکمش مثال چشم و نگاه
جهان و نعمت او همچو گلستان و سحاب
روان و طاعت او همچو بوستان و گیاه
زبان روز و شب امروز صبح و شام همی
ببخت خسرو عالم ببخت شاهنشاه
چه گفت؟ گفت که ای صبح دلگشای ببال
چه گفت؟ گفت که ای شام غمفزای بکاه
جهان به عید بیار است، روی عید بشاه
بروی دوست بیار ای بزم و باده بخواه
پناه دولت ایران قوام دین الاه
اساس دولت و ذاتش قیاس جسم و روان
نظام ملت و حکمش مثال چشم و نگاه
جهان و نعمت او همچو گلستان و سحاب
روان و طاعت او همچو بوستان و گیاه
زبان روز و شب امروز صبح و شام همی
ببخت خسرو عالم ببخت شاهنشاه
چه گفت؟ گفت که ای صبح دلگشای ببال
چه گفت؟ گفت که ای شام غمفزای بکاه
جهان به عید بیار است، روی عید بشاه
بروی دوست بیار ای بزم و باده بخواه
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
