هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوع عشق، دیوانگی عاشقانه، تقابل خرد و دل، و دوری از تظاهر می‌پردازد. شاعر از ضرورت تسلیم در عشق، بی‌خردی در راه معشوق، و نقد ریا و زهد ظاهری سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده (مانند شمع و پروانه، خم و خمخانه) درک این شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌کند. همچنین برخی مضامین مانند بی‌خردی در عشق یا نقد مذهب نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۴۱

در اول جذب عشق از جانب جانانه بایستی
وگرنه سوز شمع از آتش پروانه بایستی

خرد را لاف و تا با دل نبودی آشنا عشقش
ندانستی که جا دیوانه را ویرانه بایستی

سزای هر که چیزی بود بگذر زاهد از رندان
و گرنه مسجد و معبد خم وخمخانه بایستی

نمیدانم چه افسون کردی ای زاهد چرا دادم
به پیمان تو دستی را که بر پیمانه بایستی

نشاط از آشنایان بی سبب بیگانگی کردی
بما گر آشنا بودی زخود بیگانه بایستی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.