هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و رنج‌های عاطفی است. شاعر از عشق، فقر، ناامیدی و رنج‌های زندگی سخن می‌گوید و با وجود تمام سختی‌ها، به عشق و امید پایبند است. او از ناکامی‌ها و دردهای خود می‌گوید، اما در عین حال، به ارزش‌های معنوی مانند خاکساری و فقر افتخار می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و رنج نیاز به بلوغ فکری دارند.

شمارهٔ ۳۲

قامتی در زیر بار عشق خم داریم ما
نغمه ای از ساز دل بی زیر و بم داریم ما

خاکساری نیست کم از دستگاه اعتبار
بوریای فقر همچون تخت جم داریم ما

ساز بی آهنگ ما مطبوع طبع کس نشد
هر چه می آید ز ما بر خود ستم داریم ما!

هستی ما نیست اینجا غیر سامان عرق
کز نگین خویش جای نای نم داریم ما

گر به ما از جام قسمت باده عشرت نشد
شهد راحت از نصیب زهر غم داریم ما

نیست کرداری که از ما دستگیر ما شود
دست امیدی به دامان کرم داریم ما

از وجود ما که امکان ننگ دارد دم به دم
هستی آغاز و انجام عدم داریم ما!

گر همین باشد سلوک شیوه اخوان دهر
کی امید از لطف خال و مهر عم داریم ما؟!

سر نزد با نام ما یک اختر از برج شرف
طالعی ز اقبال خود بسیار کم داریم ما!

زهر غم در کام ما هرگز نباشد کارگر
در مذاق خویش تریاکی ز سم داریم ما

مدعای کام ما حاصل نشد از هیچ کس
همچو مجنون عاقبت از خلق رم داریم ما

محمل ما می رود طغرل به آهنگ نفس
تا درین وادی ز شوق او قدم داریم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.