هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق و توصیف زیبایی‌های اوست. شاعر از عشق به عنوان تنها هنر خود یاد می‌کند و جهان را آینه‌ای از جوهر معشوق می‌داند. همچنین، اشاره‌هایی به رنج فراق و اشک خونین دارد، اما با این حال، گذر از این دردها را ممکن می‌داند. در پایان، شاعر به مهارت خود در شعر و معنی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'اشک خونین' و 'داغ عشق' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۳۱

تا به رخسار چو ماه او نظر داریم ما
یک جهان آئینه از جوهر به بر داریم ما!

غنچه لعل لبش را حاجت تفصیل نیست
نسخه ای از دفتر او مختصر داریم ما!

ای نصیحتگو مگو هرگز مرا درس ادب!
جز سلوک عشق دیگر کی هنر داریم ما؟!

اشک خونین از فراقش گر چه طوفان می کند
چشم می پوشم زین دریا گذر داریم ما

هیچ کس بی عرض اظهار کمال خویش نیست
لاله سان از داغ عشق او اثر داریم ما!

بس بود پیراهن ما کسوت خاک درش
جامه ای هر دم ز عریانی به بر داریم ما

هر چه جز رویش بود منظور عاشق گو مباش
عالمی را غیر او کی در نظر داریم ما؟!

نیست غیر از شام نومیدی به عرض مدعا
در نفس کافور گویا چون سحر داریم ما!

بعد ازین چون ما نروید هیچ در باغ سخن
نخل اشعاریم و از معنی ثمر داریم ما!

آفرین بر مصرع بیدل که طغرل گفته است
حسرت دیدار و سامان سفر داریم ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.