هوش مصنوعی:
این متن شعری است که بهار و زیبایی‌های آن را توصیف می‌کند. شاعر از طبیعت سرسبز، گل‌ها، بلبلان و فصل بهار به عنوان نماد نشاط و عشق یاد می‌کند و همچنین از یار خود سخن می‌گوید که حضور او همیشه مانند بهار است. در نهایت، شاعر از دوری یار خود رنج می‌برد و این دوری برایش مانند خار است.
رده سنی:
12+
این متن یک شعر کلاسیک است که مضامین عاشقانه و طبیعت‌گرایانه دارد و برای درک عمیق‌تر آن، خواننده باید از سطحی از بلوغ فکری و ادبی برخوردار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۵۹
حزین منشین که نوروز بهار است
جهان چون خضر خطت سبزه زار است
بهار افروخت زینت در گلستان
محل فیض سیر گلعذار است
گل و سنبل پریشان از صبا شد
فراز و شیب صحرا لاله زار است
به یک سو نوحه گر قمری ز کوکو
نوای بلبل و صوت هزار است
چمن زینت فزا شد از بهاران
رخ یارم همیشه نوبهار است
از آن با گل شود با منطقی شرط
رخ و گیسوی او لیل و نهار است
ندارم طاقت دوری ز وصلش
چو گل جانان و طغرل همچو خار است
جهان چون خضر خطت سبزه زار است
بهار افروخت زینت در گلستان
محل فیض سیر گلعذار است
گل و سنبل پریشان از صبا شد
فراز و شیب صحرا لاله زار است
به یک سو نوحه گر قمری ز کوکو
نوای بلبل و صوت هزار است
چمن زینت فزا شد از بهاران
رخ یارم همیشه نوبهار است
از آن با گل شود با منطقی شرط
رخ و گیسوی او لیل و نهار است
ندارم طاقت دوری ز وصلش
چو گل جانان و طغرل همچو خار است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
