هوش مصنوعی: این متن عرفانی و شاعرانه به موضوع عشق الهی و تسلیم در برابر معشوق حقیقی می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان راهنمای اصلی زندگی یاد می‌کند و بیان می‌کند که عاشقان واقعی به پستی و بلندی‌های دنیوی توجهی ندارند. همچنین، تأکید بر بی‌بال و پر شدن در دام عشق و بی‌توجهی به هوس‌های دنیوی از مضامین اصلی این شعر است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی پیچیده است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به کار رفته نیاز به دانش ادبی و عرفانی پایه دارد.

شمارهٔ ۶۰

آنکه تسلیم سجود خاک پایش شد سر است
رهبر آئینه مطلب صفای جوهر است

طائر عشق از پر و بال هوس باشد بری
آنکه در دام تو افتد صید بی بال و پر است

دود آهم را اثر باشد سواد لعل او
دعوی عشق مرا خط غبارش محضر است

سرمه اندر کام دارد موی چینی دم به دم
هر کرا تمکین بود دانی که گوش او کر است

نیست فکر عاشقان پست و بلند اعتبار
خانه آئینه کی محتاج این بام و در است؟!

در غمت چون شمع دارم گریه از شب تا سحر
آنچه از عشق تو سامان کرده ام چشم تر است

در سواد صفحه لوح دل عشاق غم
مد آهم گه مداد و گاه تار مسطر است

نیست طغرل در ره مقصد دلیل دیگری
عشق ما را عاقبت در کوی جانان رهبر است!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.