جز عشق به عالم همه اوهام خیال است
با مرغ هوس سایه عنقا پر و بال است

تعلیم جنون گیر ز استاد محبت
هر حرف که خوانی ز غمش درس کمال است

اندر پی اقبال تو ادبار مهیاست
شام غم هجران تو از صبح وصال است

سرچشمه دل را مکن از گرد هوس گل
عکس رخ خود بینی اگر آب زلال است

ترسم که درد جامه نازش به نگاهی
کاندر بر او پیرهن از تار خیال است

دی مهلت امروز فکندی تو به فردا
آئینه مستقبل و ماضی تو حال است!

تشویش دگر نیست به غیر از سر موئی
گر چینئی ما را هوس رنگ سفال است

امید وفا کرده ام از رمز نگاهش
در مهره غم بس که دلم قرعه فال است

طغرل شده تا طوطی طبع تو شکرریز
در مدح زبان تو زبان همه لال است