هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به مفاهیمی مانند عشق، وجود، عدم، رنج، و آزادی می‌پردازد. شاعر از دشواری‌های راه عشق، ناپایداری دنیا، و رنج‌های انسان در جستجوی معنا سخن می‌گوید. همچنین، به نقش عشق در بقای نام عاشقان و ارتباط آن با آزادی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج و عدم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۷۲

بس که هستی همه سامان وجود عدم است
ساز قانون بقا را ز فنا زیر و بم است

دوستان بیهوده در عالم امکان هرگز
دل آسوده مجوئید که بسیار کم است!

ذره ای مهر جهان در دل خود راه مده
مطلع صبح طرب از افق شام غم است!

حال مستقبل و ماضیست عیان در عاشق
آن چه در لوح دل ماست نه در جام جم است!

نیست آسان به بیابان غم او رفتن
که درین بادیه اندر رهش از سر و رم است

اثر شهرت عشاق به عالم باقیست
بید مجنون به سر تربت مجنون علم است

عاشقان را مگر از مکتب آزادی غم
مصرع قامت برجسته او یک رقم است؟!

در میان من و او خامه نباشد محرم
آنکه افشا کند اسرار زبان را قلم است

محو امید تماشای خرام اوئیم
حیرت ما همه از صورت نقش قدم است

ای خوشا مصرع دریای معانی طغرل
رشته عمر ز اشکم به گره متهم است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.