هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه از حافظ، با استفاده از استعاره‌ها و نمادهای مختلف مانند باده، زلف، و بلبل، به موضوعاتی مانند عشق، عرفان، و فلسفه زندگی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند شراب کوثر، زلف معشوق، و ناله‌های عاشقانه برای بیان احساسات عمیق خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و نمادهای خاص نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

شمارهٔ ۸۳

باده رندان را شراب کوثریست
گردن مینا در آغوش پریست

از رموز مشکلات زلف او
گر گذشتی بی تأمل سرسریست!

انقلاب رنگ فطرت کار نیست
ماده گی های زغن هم از نریست!

جوهرت آئینه سان گل می کند
خشکی سودایت از جوش تریست

آه بلبل می زند آتش به باغ
در برش گر جامه خاکستریست

سنگدل را نیست ره در بزم ما
دشمن این شیشه و مینا پریست

رهبر نال از ضعیفی ناله شد
محرم قانون ساز از لاغریست

طرح الفت داده رخسارش به هم
آب و آتش را اگر چه داوریست

همچو زلفش نیست استاد دگر
بس که شاگردش سپهر چنبریست!

نرگسش غارتگر اسلام و دین
سنبلش زنار مشق کافریست

در فراق از طالع بخت بدم
گر چه فالم قرعه نیک اختریست

چشم جادوی تو در مشق فسون
سر خط افسون و سحر سامریست!

چار سویت پنج نوبتزن پر است
گر به سودای تو ششم مشتریست

حبذا طغرل که بیدل گفته است
خودنمائی ها کثافت جوهریست!
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.