هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و هوس سخن می‌گوید و توصیه می‌کند که از تمنای دنیوی بگذریم و به عشق حقیقی بپردازیم. شاعر از بی‌ثباتی دنیا و نیرنگ‌های آن می‌گوید و بر اهمیت یکرنگی و ادب تأکید دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۸۶

یک نگاه از چشم مخمورش تو را باشد هوس
عرض مطلب کن مباد افتد قبول ملتمس

دل کنون با سر خط درس تمنای ادب
کرده از باغ جمالش مشق گلچینی هوس

بوالهوس بگذر ز سودای خیال عشق او
کی بود در پیش آتش اعتبار خار و خس؟!

غیر او از دیگران دست طمع کوتاه کن
مدعای هیچ کس حاصل نشد از هیچ کس

ساز تمکین ادب نبود مقام هر دلی
بگذری آهسته بگذر سوی دکان جرس

با گرفتاران زلف او نمی باشد دگر
جز کمند حلقه زلفش کسی فریادرس

هر که را دادند اندر باغ امکان فرصتی
کاروان عمر باشد رهنورد پیش و پس

بگذر از سودای آن چیزی که نبود در جهان
محض اوهام است شیر مرغ و هم بال فرس

داد نیرنگ جهان از راه یکرنگی غلط
استخوان را با هما و قند را اندر مگس

ای خوش آن مصرع که طغرل می سراید بیدلی
خواب عنقا تلخ می گردد به آواز مگس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.