هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند جستجوی معنوی، مبارزه با نفس، عشق الهی، و گذر از مادیات می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند سفر درونی، فنا در عشق، و پاکسازی دل از ناخالصی‌ها سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۸۵

می روم از خویش هر ساعت ز دنبال نفس
محمل ما را بود ساز شکست دل جرس

می توان امروز بودن فرش پای آفتاب
شبروان راه را چون سایه نبود بیم کس

تا نباشی رهنورد وادی دشت عدم
کی رسی در جاده اقبال این بال فرس؟!

بی فنا حاصل نگردد دولت دیدار او
کس چسان سازد تمنای وصال او هوس؟!

پختگان را کی بود از صحبت دونان گذیر
شعله را بسیار باشد احتیاج خار و خس!

کارگاه باغ امکان را بود نیرنگ ها
زاغ در صحرا و بلبل گشته محبوس قفس

خانه دل را تو از زنگ کدورت صاف کن
می شود آئینه اینجا تیره از جوش نفس

هر که را باشد به قدر مشرب خود جاده ای
کی بود فیل دمان را تاب یک گشت فرس؟!

اشک در راه طلب باشد دلیل مدعا
کاغذ ابری بود آئین عشق بوالهوس

دل به دزدی می رود امشب به جعد زلف او
کی بود عیار را اندیشه چوب عسس؟!

طغرل از ضبط نفس فال سعادت می زنم
بر سر مرغ سخن بال هما باشد قفس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.