فروزد شمع رخسارش اگر در کلبه تارم
به آغوش تپش از بی خودی پروانه آثارم

یکی سرگشته ام در وادی عشق پری روئی
که جز اندوه و کلفت نیست دیگر یار غمخوارم!

ضیای مهر رخسارش به ایمانم کند دعوت
سواد کفر زلفش می کند تکلیف زنارم

اگر دستم رسد با دامن وصل نگار ای دل
یقین دانی که تا روز قیامت هیچ نگذارم!

لبش هر دم حیات تازه می بخشد مسیحاسا
اگر چه می کشد تیر نگه هر روز صد بارم

هلال ابرویش عید سیام آمد به چشم من
که تا از خون دل کردم تمام امروز افطارم

چنان گردیده ام محو تماشای جمال او
به مرآت تحیر همچو عکس نقش دیوارم

ازان روزی که سودای خیالش بر سرم آمد
به بازار محبت نقل جان خود به کف دارم

نقاب از رخ ناندازد معمای من طغرل
که خالی از تکلف نیست مضمون های اشعارم