هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و شوریدگی خود به معشوق سخن می‌گوید. او از سوز پنهان در دل، شادی ناشی از وصال، و اشتیاق به دیدار معشوق می‌سراید. همچنین، ابراز وفاداری و خدمت به معشوق و آرزوی رفع موانع از راه او از مضامین اصلی شعر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های ادبی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۲۶۶

حلاوت در دلم از عشق جانان
ز وصلش گشته ام چون غنچه خندان

به سر از عشق او صد شور و غوغا
به دل از مهر او سوزیست پنهان

بود از خنجر مژگان نازش
هزاران رخنه اندر دین و ایمان

یم و قلزم شود پیدا به عالم
بسازم گریه چون ابر بهاران

چه خوش باشد شود وصلش میسر
سخن ها گویم از هر باب چندان

ابا ناکرده از لعلش ستانم
اجازت گر دهد بوسی به دندان

نیم از عاشقان بی مروت
که روبم خاک راهش را به مژگان

مبادا خاری اندر رهگذارش
ز مژگان اوفتد نبود ادب آن

زنم آبی به راه او ز دیده
که بنشیند ز پا گردش بدینسان

غلام حلقه بر گوش است طغرل
بجوید وصل جانان از دل و جان
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.