جعد طره اش دیدم خاطرم پریشان شد
یاد عارضش کردم کلبه ام گلستان شد

درس محنتش خواندم مشکلاتم آسان شد
محو جلوه اش گشتم تا رخش نمایان شد
رفتم آنقدر از خود کآئینه به سامان شد!

ناقه سرشک من بسته در رهش محمل
از سپهر چشمانم دم به دم شود نازل

بی ابا به پای او میفتد ازین غافل
گریه ای نمی سازد منع انبساط دل
غنچه را کجا شبنم تگمه گریبان شد؟!

بر سرم ز هجرانش شورش قیامت رفت
از هوای عشق او بی حدم ملامت رفت

حاصل امید من جمله در غرامت رفت
اندک اندک این امید در پی ندامت رفت
پشت دست ما کم کم نذر زخم دندان شد

گیرودار صد موسی از تجلی تور است
شوکت سلیمانی در ترحم مور است

صبح مطلب عاشق بعد شام دیجور است
ریشه تا دواند تاک جلوه گاه انگور است
کوششی به عرض آمد آبله نمایان شد

کشتی امیدم را ز اشک ناخدا کردم
در محیط اندوهش بی ابا رها کردم

با خیال سودایش عمر خود ادا کردم
در هوای وصل او دوش گریه ها کردم
قطره قطره اشک من دانه دانه مرجان شد

لشکر الم هایش کرده در دلم منزل
از نتیجه عشقش جز ستم نشد حاصل

مردم از غم هجرش تا شدم به او واصل
بی تردد اسباب حل نمی شود مشکل
کز کشاکش ناخن کار عقده آسان شد

بوعلی بود پیشم در سلوک مجنونی
دانشم کند اکنون از ارسطو افزونی

سینه بلیناسش طغرلم کند خونی
گشت حاصل شاهین شوکت فلاطونی
بعد ازین به ختلان هم گیرودار یونان شد!