ای خاک سر کوی تو گشتن هوس ما
بر پای سگت بوسه زدن ملتمس ما

گردم زدن ما بود از مهر تو چون صبح
صد شام سیه روز شود از نفس ما

در بادیه ی شوق تو چون راحله بندیم؟
ذکر ملک آید ز فغان جرس ما

با نیش غم و جسم ضعیف آه براریم
سویت مگر این باد برد خار و خس ما

بیچارگی ما هوس چاره گران شد
تا تو شدی از لطف و کرم چاره گر ما

هر کس گه افتادگی آرد به کسی روی
ما رو به که آریم تویی چون که کس ما

فانی صفتم روح کند سوی تو پرواز
ای از شکرستان تو قوت مگس ما