ای به گلستان هزار نرگس شهلا
در گل گلزار عارضت به تماشا

لاله و گل از تجلی تو به خوبی
قمری و بلبل ز شوق تو به علالا

در رخ روز از رخ تو بارقه ی مهر
در دل شب از غم تو مایه ی سودا

عاشق بیدل ز شوق روی تو مجنون
کرده بهانه ولی محبت لیلا

عارض یوسف نموده لمعه ی رویت
زو شده مشعوف و زار عشق زلیخا

گاه در آیین عاشقی شده ظاهر
هم شده بر حسن خویش واله و شیدا

گاه به معشوق شیوگیست تسحب
هم به خود از ناز کرده غارت و یغما

عاشق و معشوق و عشق جمله خودی پس
هر نفس از یک لباس گشته هویدا

در دو جهان عاشق تو گشت چو فانی
ساز فنا هم به عشق خویشتن او را