هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به توصیف زیبایی معشوق و تأثیر آن بر عاشق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل، لاله، قمری و بلبل، زیبایی معشوق را ستایش می‌کند و از عشق و شیفتگی خود سخن می‌گوید. همچنین، به تأثیر این عشق بر روح و روان عاشق اشاره می‌کند که گاه او را به جنون و شیدایی می‌کشاند.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شیدایی و جنون ناشی از عشق برای سنین پایین‌تر مناسب نیست.

شمارهٔ ۲

ای به گلستان هزار نرگس شهلا
در گل گلزار عارضت به تماشا

لاله و گل از تجلی تو به خوبی
قمری و بلبل ز شوق تو به علالا

در رخ روز از رخ تو بارقه ی مهر
در دل شب از غم تو مایه ی سودا

عاشق بیدل ز شوق روی تو مجنون
کرده بهانه ولی محبت لیلا

عارض یوسف نموده لمعه ی رویت
زو شده مشعوف و زار عشق زلیخا

گاه در آیین عاشقی شده ظاهر
هم شده بر حسن خویش واله و شیدا

گاه به معشوق شیوگیست تسحب
هم به خود از ناز کرده غارت و یغما

عاشق و معشوق و عشق جمله خودی پس
هر نفس از یک لباس گشته هویدا

در دو جهان عاشق تو گشت چو فانی
ساز فنا هم به عشق خویشتن او را
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳ - تتبع خواجه حافظ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.