هوش مصنوعی: این غزل از حافظ، شاعر بزرگ فارسی، به موضوعات عشق، می‌نوشی، و انتقاد از ریاکاری در زهد و تقوا می‌پردازد. شاعر از معشوقه‌ای ترک سخن می‌گوید که با ناز و اداهایش دل‌ها را می‌رباید و در عین حال، به زیبایی‌های طبیعت و بهار اشاره می‌کند. همچنین، حافظ در این غزل به مسائل فلسفی مانند بی‌وفایی دنیا و نیاز به رهایی از تظاهر می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و انتقادی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به شراب و می‌نوشی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۰ - تتبع خواجه حافظ

گر آن ترک خطایی نوش سازد جام صهبا را
نخست آرد سوی ما ترکتاز قتل و یغما را

رخش در نازکی بر باد داده صفحه گل را
قدش در چابکی بر خاک شانده سرو رعنا را

به منع بوس آن لب چون دوصد تیرست از مژگان
که در خاطر تو اند راه دادن این تمنا را؟

بهار عارضشرا تازه گلهای عجب بشکفت
خدا را مدعی مانع مشو یکدم تماشا را

من و کوی مغان وان مغبچه کز لعل جانپرور
به نکته کرده زین دیر کهن بیرون مسیحا را

چو در کوی خراباتش بیک ساغر نمی گیرند
برآتش افکنم به این لباس زهد و تقوا را

چه پوشانم ز مردم کآتش عشق می روشن
ز چاک سینه ظاهر کرد سر مخفی ما را

بگو کآرند جام جم ز مخزن ای شه خوبان
که بنمایم به شاهان بیوفایی های دنیا را

غزل گفتن مسلم شد به حافظ شاید ای فانی
نمایی چاشنی دریوزه زان نظم جهان آرا
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱ - تتبع امیر خسرو در طور خواجه حافظ
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.