هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عاشقانه، از عشق و دلدادگی به معشوق (حبیب) سخن می‌گوید. او با توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر عمیق عشق بر جانش، احساسات خود را بیان می‌کند. اشتیاق به دیدار معشوق، ترس از دوری و هلاکت در فراق، و ابراز بندگی و عشق بی‌حد به حبیب، مضامین اصلی شعر هستند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مضامین عاشقانه عمیق و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند هلاکت در عشق یا بندگی عاشقانه نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۳۷ - تتبع خواجه سلمان

در چمن گل را نظاره کردم از روی حبیب
تازه شد جانم کزو آمد به من بوی حبیب

گل به رویش اندکی مانند شد در رنگ و بوی
جا که بر فرقش دهم هست آن هم از روی حبیب

سیل اشکم گر ز جا بر بود خواهم شد هلاک
باک نبودگر نخواهد برد نم سوی حبیب

در سر کویش هلاکم ای صبا بهر خدا
کز پی مردن مبر خاک من از کوی حبیب

بنده ی زلف تو شد سنبل غلام سنبلم
بنده ی آنم که شد هندوی هندوی حبیب

مردنم باشد ز تغییر مزاج نازکش
بیم قتلم کی بود از تندی خوی حبیب

یک سر مویش به ملک هر دو عالم کی دهد
گر چه فانی در ضعیفی نیست چون موی حبیب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۶ - تتبع میر
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۸ - در طور خواجه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.