در دلم تیره گی از فرقت مشکین خالیست
که ازو هر نفسم آمده مشکل خالیست

مرغ دل کش نبود بال به سوی تو پرد
چه عجب از غم این دلشده فارغ بالیست

دود اندوه ملامت دل پر خون مرا
از غم طره مشکین عذار آلیست

از غم دهر به یک جام حمایت نکنی
ساقیا جانب رندان عجبت اهمالیست

صبح در دیر مغان مغبچه باده فروش
جام می داد صباحم چه همایون فالیست

بین سوی پیر زن عشوه گر دهر که چون
رستمانند زبونش چه عجایب زالیست

هجر آن ماه دو هفته کشدم ای فانی
«ما هم این هفته شد از شهر و به چشمم سالیست ».